WELKOM OP HET WATER

Om watersport – en in dit geval sloeproeien – te promoten zijn wij kort geleden gefilmd door Welkom op het Water (HISWA) tijdens een training door de grachten van Amsterdam! Mooie promo voor een mooie sport!! #sloeproeien #masrova #welkomophetwater#amsterdam #remexliberus

Welkom op het water – Sloeproeien

'Ik ben er echt voor gevallen, ik zou tegen iedereen zeggen: probeer het!' Zo leuk is sloeproeien! Dat doe je met z'n allen en het hele jaar door. Deze bikkels hebben niet alleen heel veel lol in het sporten, ze doen het ook echt samen. De elementen verslaan is mooi.

Geplaatst door Welkom op het Water op woensdag 13 september 2017

JAARVERSLAG 2015

door: Sofie Nilwik

2015 begon voor Masrova met het nodige onderhoud aan onze mooie Remex. In de loods bij Big Lift konden we weer terecht, tussen de mega onderdelen van de schepen konden we klussen aan ons bootje. Heel veel tijd was er niet, want het jaar start met de sleep. Zondag 8 maart met boot en bemanning naar het uiterste puntje van Friesland. Of nou ja, bemanning, levende gewichten, meerdere keren klonk er alleen een voornaam met gewicht door de speaker. Bijzonder moment was het, want niet alleen de Remex werd gesleept, ook onze nieuwste aanwinst, de Team Spirit werd gesleept. De Team Spirit, in de masrovamond het piepkuiken, is vanaf dit jaar onze nieuwe (gehuurde) sloep. Even wennen, want deze wiebelt wel!

Direct na de sleep is het tijd voor de eerste trainingen. Soms nog wat koud en winderig, maar toch weer fijn om in de sloep te zitten. En ook noodzakelijk, want 4 april is al de start van ons seizoen, Vechten op de Vecht in Weesp. Zowel de dames als de heren starten in de Team Spirit. Erg wennen, maar het is pas de start van het seizoen. Direct de week erna, op 11 april is er weer een mogelijkheid om de Team Spirit te testen tijdens de Utrechtse Grachtenrace, de RonDom. De dames doen mee voor het klassement. ’s Avonds is in Amsterdam de openingsborrel van het seizoen, georganiseerd door de nieuw in het leven geroepen ‘ buitenbootcommissie’, in Schar uiteraard, het was nog lang onrustig…

Wat een druk begin van het seizoen, weer de week erop een wedstrijd. Slag om de Zaan, in de cacaoachtige lucht een fiks stuk roeien. Zowel de dames als de heren starten weer in de Team Spirit. Voor sommige begint t wat te wennen, anderen zweren nooit meer in te stappen. Voor de kleineboothaters is er goed nieuws, de HT is de volgende wedstrijd op de planning, met de Remex uiteraard, dus extra HT trainingen door weer en wind, maar ook in de vorm van hartjes. De liefde voor het roeien zit hoog! De mannen mogen roeien dit jaar, maar krijgen de boot niet vol, waardoor er plaats is voor dames. Meer animo dan er plekken zijn, de keus valt uiteindelijk op de Remex HT maagden. De ervaren HT gangers weten dat, ondanks dat roeien altijd het mooiste is, de wedstrijd de moeite waard is om mee te maken, dan maar als supporter (/aanmoedigings-/drink-/eet- /massageteam). De wedstrijd ging, behalve een vastlopertje (waardoor er koude voeten en hoger waren), soepel. We sliepen voor het eerst op een zeilschip wat, ondanks het koude water en de schipper, een top onderkomen (en super geregeld) was. Er waren bovendien nieuwe outfitjes, nieuwe drankjes (beerenburg hagelslag), een nieuwe roeiuitdaging (bungee roeien) en niet te vergeten een nieuwe medaille! Marieke Bornebroek heeft dit jaar voor de tiende keer de Tocht der Tochten geroeid, wat een prestatie! Helaas was de organisatie hier minder van op de hoogte. Dan maar op voor vijftien! Oh en Marjolein, mocht je het je nog afvragen, “de huissleutels liggen op de blauwe boot met de (eventueel blauwe) halfnaakte jongens”.

Op de planning staan weer wat TS wedstrijden. Om wat meer te trainen hiervoor roepen zowel de mannen als de vrouwen een extra TS training in het leven op de maandag en dinsdag. Wat erop neerkomt dat er vijf dagen in de week getraind kan worden! 6 juni gaan we naar de Kaag toe. De wind is wel eens harder geweest (maar mocht best minder), en uit de wind is het zelfs best warm (gelukkig zijn er waterpistolen). De dames en de heren starten beide in de TS. Het gaat al een stukje beter dan de vorige wedstrijden, we leren het wel! Na de races hebben ze bij de Kaag nog een loterij in petto. Eindeloos veel prijzen, wij gaan naar huis met een nieuwe lijn en een fles ‘kaagwater’, of nou naar huis, het gerucht ging dat de fles niet op het pontje mocht, dus die was gelukkig net voor de overtocht op.

20 juni gaan we, lekker vroeg, naar Zwolle toe, met twee boten! GO MASROVA! Twee boten achter elkaar en met zn allen in een busje, heel gezellig. Nog even een gastroeister oppikken in de woonwijk , maar Janwillem –NIET AAN DE RAMEN LIKKEN- Breider, die net zn E achter B heeft gehaald is ook geslaagd voor de Remex achter Bus test, soepel! De wedstrijd was weer erg leuk, helaas snel weer weg daarna, want een tussenstop in Putten om te checken hoe het roer te maken (wat na het traileren kapot was gegaan). Met een tijdelijke oplossing konden we er nog het hele jaar mee roeien.

18 juli stond pas de volgende wedstrijd op het programma, omdat het vorige roeiweekend alweer lang geleden was besloten we er een weekend van te maken. Vrijdag begin van de avond gingen we al op weg met de, via Snapcar gehuurde Landrover naar Bruinisse. Janwillem heeft de smaak van rijden met de Remex te pakken, maar besloot de McDrive maar niet te testen. Laat op de avond kwamen we aan op de Stoofpot. Nog een klein drankje en op tijd naar bed. Zaterdagmorgen was ook de TS present. De mannen hebben een rondje daar in gedaan, de vrouwen hebben een rondje Remex gedaan. De vrouwen gingen hard van start (te hard volgens de enthousiaste stuur Erik). Pas na het keerpunt kwamen de mannen in de TS voorbij. Vooral de dames waren naderhand euforisch, want ze bleken vierde te zijn geworden, linkerrijtje! Dit moest natuurlijk gevierd worden. Gelukkig bleek heel Bruinisse er zo over te denken en werd het een gezellige avond.

De week erna, op 25 juli, is er een borrelboot gepland, geen riemen maar de motor, en geen bidon water, maar een glaasje wijn. Masrova had er zin in, het weer helaas ook. Een ware zomerstorm is er gaande. Keiharde wind, windstoten en een beetje regen. De borrelboot wordt gecancelled en er wordt, om de pret niet teveel te drukken wel een drankje in Cantine gedronken.

19 augustus begint het vijfjaarlijkse mega evenement SAIL (de gaypride voor Gaastra jassen). Onze boot moet tijdelijk naar een andere haven, want de ligplek is midden op/in het festival terrein. Tijdens de Sail-IN gaan meerdere Masrovianen meevaren met onze grote gele boot. Een enorm spektakel en dat is zo doorgegaan voor 4 dagen. ’s Avonds buurten en vuurwerk kijken bij Roeiploeg Utrecht. Donderdag de Pieremachochel tocht; met de Remex ‘ verkleed’ als badkuip door de grachten, een heleboel gekke boten gezien, een en al gezelligheid. Een lesje bovendien, want roeien met een heel groot wit zeil eromheen roeit (en stuurt!) best wel heel zwaar.

De week na Sail is het tijd voor een buitenlands avontuur. Frank en Marieke H hebben georganiseerd dat de Remex vol dames naar Gent gaat. Wederom een leuke en gezellige race. Helaas een klein akkefietje met een ander Nederlands, NIET damesteam, maar dat mocht de pret voor t weekend niet drukken. De friet met stoverij heeft weer gesmaakt!

September begint rustig, en gelukkig is daar om die rust te onderbreken de Veerse Meer Race. De Remex mag het hier doen. Met een gemengde boot en er gaat weer een nachtje geslapen worden! Vroeg uit de veren op zaterdag, want Veere is best een eind. Zowel met de auto als met de trein… voor sommige is de treinreis geen goede zet geweest. Willem-Jan haalt het helaas niet om te starten. Gelukkig zijn een aantal Masrovianen heel goed in ouwehoeren en binnen no time is er een gastroeier (die ergens anders zou sturen) de boot ingestapt en is er voor de andere boot een vervangende stuur gevonden. En gelukkig maar, want hier gebeurt het dan toch echt voor het eerst dit jaar, we gaan naar huis met een BEKER!! Zo onverwacht dat een aantal de prijsuitreiking mist, maar gelukkig was er nog een hele feesttentavond om dit gemis in te halen!

Na de Veerse meer is de smaak te pakken. De dames roeien nog steeds in de TS mee in het klassement en hebben besloten ook in Makkum te gaan roeien in de hoop slechtere wedstrijden weg te strepen. Vol goede moed gaan de dames op stap met het kleine bootje. In Makkum stapt een gastroeister in van de landskampioen 2014. Alles is er gegeven, we starten als eerste en worden pas zo laat ingehaald dat we voor in het veld bijna de verkeerde route pakken. Het laatste sprintje bleek nog een flink stuk, maar Sjef schreeuwt ons naar de finish. Zoals een goede wedstrijd betaamt is de moeheid na 1 biertje weer vergeten en wachten we vol spanning op de uitslag. Het ging wel echt lekker tenslotte… Bij de uitslag blijkt dat we eerste in Dames 2 zijn geworden. Whoooo wat een goed gevoel om te winnen! We pakken ons momentje (volgens de leiding en de fotograaf iets te lang) en genieten volop. In onze roes missen we bijna de uitslag van het overall klassement, want wat blijkt, we zijn ook nog tweede overall! Onwijs! Helaas konden we niet eindeloos doorfeesten, want Makkum is niet echt om de hoek. Maar onze dag kon niet meer stuk, helemaal niet toen we bij het traileren in de weg werden gezeten door een zinkende varende auto waar net Dries Roelvink (ofzo) in had staan zingen met een caravan erachter.

Vol enthousiasme trainen we door voor de volgende wedstrijd, ‘ONZE’ wedstrijd staat op het programma, de Amsterdamse Grachtenrace. Misschien stiekem wel de mooiste wedstijd van het seizoen. De tocht is best wel lang. De vrouwen gaan in de Remex, maar hebben kantje boord net niet genoeg dames, maar gelukkig willen er nog mannen instappen. De mannen starten in de Team Spirit. Dit jaar is de start bij het Olympisch Stadion. Er start 1 boot per halve minuut., waardoor er drie kwartier tussen de start van de Remex en de TS zit. Ondanks wat grootspraak van beide kanten halen de mannen de vrouwen niet in met de TS. Beide teams roeien een goeie tijd. Na de wedstrijd gaan we met een sleepje van Paul met beide boten weer terug richting Schar en Pizza. Dat geeft mooi wat tijd om (eeiiiindeloos) na te praten en te analyseren. Bij het zien van de uitslag later op de avond zijn vooral de vrouwen heel enthousiast. Hoe je het ook draait (aantal onder ons, aantal boven ons, overall klassement, andere ‘bekende’ sloepen), van alle kanten hebben we best goed gepresteerd.

Zoals vanouds is de MPM de laatste wedstrijd van het jaar. Op vrijdagmiddag gaan de TS en de Remex met de Gyrinus mee naar Muiden. Onderweg zijn de eerstejaars van de Plancius even vergeten dat het wel zaak is om een lijn vast te maken en te houden, maar gelukkig blijven onze twee bootjes lief bij elkaar en zitten ze snel weer vast waarna ze ongeschonden in Muiden aankomen. Masrova is een vereniging vol tradities, want we gaan lekker bij Graaf Floris eten en nog eeeven een drankje drinken bij Ome Ko. Gelukkig is iedereen fit zaterdag. De vrouwen starten eerst in de Team Spirit. Janwillem stuurt met zijn net nieuw verkregen ‘ NIET AAN DE RAMEN LIKKEN’ hesje. De vrouwen hebben nog aspiraties om te promoveren. Daarna starten de mannen in de Remex, ze gaan als een speer! ’s Middags hebben de vrouwen een eigen vete met de damessloep van Utrecht, waar onze eigen Marieke H. In mee roeit. Helaas halen ze ons in, maar dat duurde best lang! Aan het eind van de dag is het tijd voor een borrel op de boot. Erica is zo druk in de weer dat ze struikelt, bleek helaas heel lullig net verkeerd te zijn, ze zit dan ook 8 weken aan het gips gekluisterd. In de feesttent gaat het weer los als vanouds, vrouwenshirtjes zijn niet perse voor vrouwen, en stempels zijn een goede gadget. Ome ko ging weer veel te vroeg dicht, alhoewel dat voor de race zondag misschien maar goed was. Want, in de feesttent een roeier, op zondagmorgen een roeier. Bijna verloste de mist ons van de zware wedstrijd, maar we mochten toch nog tonen wat voor bikkels we zijn. Een mooie seizoensafsluiter.

Nou ja, seizoensafsluiter, doordat er nog geen onderhoudsplek is en het weer het nog toe laat roeien we nog tot in december door. We hebben optimaal van het weer en onze boten gebruik gemaakt. In december wordt onze nieuwe trailer afgeleverd en mag de Remex even rust voor de winter. We kunnen starten met het onderhoud! Er blijkt nog een hoop te doen..

2015 was een druk jaar voor Masrova. We hebben meer wedstrijden en trainingen geroeid dan menig jaar ervoor. We hebben onze nieuwe huursloep de Team Spirit goed benut. We hebben een aantal bekers toegevoegd in onze bekerkast waar de andere bekers aardig wat stof aan het vangen waren. We hebben op Terschelling, in Bruinisse, in Venetie, in Gent, in Veere en in Muiden overnacht waar het feestje nog even door kon gaan. We hebben helaas ook minder goede berichten ontvangen over onze roeiers en familie daarvan. We hebben Masrova babies mogen verwelkomen. We hebben veel nieuwe roeivrienden en vriendinnen gemaakt. We hebben geen rondvaartboot gekopt. Er is een nieuwe Masrova winterstop sport geïntroduceerd. We hebben een hoop lichtjes in de gracht gezien. Kortom; een druk, hectisch, dubbel en ook heel mooi jaar. Op naar Masrova 2016!

Pieremachocheltocht 2015 tijdens SAIL


Foto credits: Francesca de Coninck

Mosselrace 2015


Foto credits: van de Defender door Eva Janssens, van de Remex door Ferox, D van Beelen, van de TeamSpirit door …

WEER: zonnig, ca. 25 graden, windkracht 3 á 4

TEAM SPIRIT BOOTINDELING:
BakBoord van boeg naar slag > Janwillem, Richard, Bernard
StuurBoord van boeg naar slag > Sjef, Gerben, Quirijn
stuurman > Bas

Op 16, 17 en 18 juli stond Bruinisse weer in het teken van de Visserijdagen. De opening van het feest was op donderdag 14 uur door Miss Visserij. De 8e Bruse Mosselrace werd op zaterdag gehouden. Dit jaar ging Masrova met twee boten naar Bruinisse. De Team Spirit bemant door de heren en De Remex met een damesteam.

Al op vrijdag werden de boten gebracht. Bernard zorgde ervoor dat de Team Spirit naar Bruinisse werd gereden en De Remex werd door Jan Willem op de locatie gebracht. Het pas gehaalde rijbewijs BE van Jan Willem doet goed dienst. Als sleepauto had Jan Willem een mooie Land Rover Defender via Snapcar geregeld. Met de Remex erachter, een geweldig combinatie om te zien. Ook zonder de trailer kwam de auto goed van pas want we konden er met z’n twaalven in, waarbij Jan Willem het niet kon laten een enkel niet geasfalteerd heuveltje te pakken. Een kermisattractie op zich.

Zaterdagochtend om 11.30 uur was de start. De dames startten zo’n 10 minuten eerder en de eerste uitdaging voor de heren met de Team Spirit was bepaald. De Remex inhalen tijdens de race. Het vertrek uit de haven ziet er altijd fantastisch uit met alle boten vol vlaggen en de boven de huizen uittorenden kermisattracties. Het weer was top en we gingen krachtig van start. Onze stuur Bas, moest even wennen aan de wiebelige boot maar de schwung kwam er snel in.
De ten opzichte van de Remex en andere grotere sloeps, snellere Team Spirit, liet al direct een aantal boten achter zich bij de start. Daarna werd begonnen met het één voor één inhalen van andere boten. Na ongeveer 15 minuten ging de vaart er enigszins uit of het nu kwam door de(te) snelle start of ander ongemakken van enkele roeiers, we hadden het duidelijk iets zwaarder. Bas citerend: “Of de roeiers achter ons roeien sneller of wij roeien langzamer maar ze komen dichterbij”. Af en toe werd er door Bas ook nog gehoosd, lekt de boot? Snelle boten haalde ons in maar de Team Spirit roeide gestaag door.

Op driekwart van de race slaagde de Team Spirit erin de Remex in te halen. Dat viel niet mee want de dames hadden de vaart er goed in. Kort daarna werd gestart aan het passeren van ’t Dikkertje maar dat was een lastige klus. Wat is die boot groot maar toch snel. We haalde ’t Dikkertje in maar de boot bleef kort achter ons hangen. Net voor de start ging de boot in de aanval en in een mooi duel ging de Team Spirit samen met ’t Dikkertje over de finish.
De wedstrijd zat erop maar er moest nog een stukje worden geroeid naar de kranen. Dat viel niet mee want de nodige blaren waren opgelopen. Na het kranen gingen we naar het dorp waar de overheerlijke mosselen voor ons klaar stonden. We konden er geen genoeg van krijgen. Op het grote podium speelde een band en later vond daar de prijsuitreiking plaats. De dames hadden het top gedaan een waren 4e geworden van de 8 damesboten. De heren waren enigszins teleurgesteld want met een 21ste plek van de 30 boten zaten ze lang niet in het linker rijtje. Een kwestie van vaker trainen en nog meer op elkaar ingespeeld raken. De verschillen zijn namelijk klein. De dames waren zelfs derde geworden als ze 6 seconden sneller hadden geroeid.
De overnachting vond plaats in de Stoofpolder de plaatselijke jeugdherberg. Maar voor dat er geslapen werd eerst nog naar het dorp. Door de grote hoeveelheden mosselen, alleen nog een liquid diner. De plaatselijke kroeg hebben we lang gezelschap gehouden.
Zondag iedereen weer vroeg op en nagepraat aan de ontbijttafel. Het regende inmiddels, het feest zat erop, de tocht naar huis kon beginnen.

Zwolse Grachtenrace

Alvast een aantal foto’s van de 7e editie van de Zwolse Grachtenrace. Wedstrijdverslagen van zowel de mannen als de vrouwen volgen nog.


Foto credits: camera van vader van Anouk

HT 2015

Foto credits: Frank en Marieke vanaf de RIB

WEER: zon en wolken, +/- 12 graden en matige wind uit het Noordoosten

BOOTINDELING:
BakBoord van boeg naar slag > Marieke Borst, Léon, Eva, Willem-Jan, Bernard
StuurBoord van boeg naar slag > Anouk, Chris, Sjef, Jochen, Quirijn
stuurvrouw > Marjolein

De legendarische HT begint natuurlijk al ruim voor de echte wedstrijddag. Horrorverhalen van veteranen, wekenlang monitoren van Windguru, theorieën over koolhydraten stapelen en vochthuishouding. In de week voor de HT loopt de spanning langzaam op, en op woensdag vertrekken de eerste roeiers al met de Gyrinus richting het ruige Noorden. Marieke Bornerbroek en Eva vergezellen de sleep, en bereiden zich tijdens de lange reis richting het Noorden al mentaal voor op wat komen gaat.

Windguru begint er ondertussen steeds onheilspellender uit te zien; rode cijfers, oplopend en pal uit het noorden. Op donderdagavond verzamelt iedereen zich in de beste pizzeria van Harlingen om nog voor de laatste keer te pasta stapelen. Een grote club, met supporters Anja, Marije, Sofie, Marije, Frank en Marieke. Verder zijn er nog wat oudgedienden van de Plancius aangeschoven en de meest beruchte HT’s en feesttent verhalen passeren de revue. Dan richting slaapschip de Victoria, door Marjolein tot in de puntjes geregeld. Een mooie accommodatie, vriendelijke schipper; aan de omstandigheden zal het dit jaar in ieder geval niet liggen. Er wordt nog wat geijsbeerd aan dek, waarna iedereen vroeg onder de wol kruipt.

De volgende ochtend gewekt door het verrukkelijke aroma van eieren met spek, bereid door het professionele supportteam Anja en Sofie. Er wordt flink ontbeten, sommige roeiers van de Bertha verstouwen nog hele pastaontbijten. Masrova laat zich de eieren goed smaken, en vertrouwt verder op training en karakter.

Om 07:30uur zitten we al in de boot, Jochen sluit ‘casually late’, maar toch precies op tijd aan. We roeien warm richting de start, in alle vroegte al begeleid door Frank en Marieke in de RIB. We leggen nog even aan en de spanning in de boot loopt verder op. Gelukkig lijkt de wind wat mee te vallen, wel pal tegen, maar matig in plaats van krachtig. De laatste zenuwplasjes op de kant, en dan gaat het toch echt beginnen.

In één van de eerste startgroepen gaan we lekker van start, alle boten blijven dicht bij elkaar, vanuit het havenhoofd de ruime waddenzee op. Nog wat onwennig, want het klotst meteen al anders dan op ons vertrouwde IJ. Maar het loopt al best lekker in de boot, iedereen verzonken in zijn/haar eigen gedachten over wat ons te wachten staat. Marjolein coacht ons duidelijk, en we laten de eerste boten al achter ons.

We blijven dicht in de buurt van de Plancius. Marjolein blijft in het kielzog van het zusterschip, en moedigt de stuurman met wat flinke krachttermen aan voor de oversteek. De roeiers roeien flink door en er komt rust in de boot. We varen onze eigen koers in het veld. Wat een prachtig gezicht achteruit; de hele vloot inclusief alle volgboten; is dit nu het HT gevoel?

Frank en Marieke stuiven weer even langs en moedigen ons aan. Het is fris, zelfs met het stevige tempo hebben de meeste roeiers nog een vest of trui aan. Dan komt de Griend in zicht, de zandplaat waarover Marjolein al heeft verteld. In de beschutting hiervan kunnen we aardig tempo maken, en we halen nog wat sloepen in. Voor Anouk is dit een nieuwe gewaarwording; ‘hey, we halen andere boten in, yes!’ Hoewel dit niet de hele race zo zal zijn, is het toch een fijn gevoel.

De boot loopt lekker, er wordt weinig gepraat en de drinkpauzes volgen elkaar op. Soms is het taai, dan lijken de golven van alle kanten te komen, staat de wind venijnig tegen en gaat de gang er uit. Hier en daar wordt wat gemopperd, maar ook hier trekken we de sloep er doorheen. Op bankje 4 wordt één van de drinkpauzes inmiddels ook benut om te ontwateren. Er wordt overlegd tussen Marjolein en de slagroeiers; het blijkt dat we al bijna 2,5uur onderweg zijn; voor veel roeiers is dit een opsteker; we zitten in een ‘flow’.

Ons volgschip komt nog even in de buurt, we vangen flarden op van een door Anja en Sofie ingestudeerde slogan “zet ‘m op!!!”. Toch fijn, zo’n trouwe support. De vloot begint op ons in te lopen, het veld wordt smaller; we naderen het roemruchte Schuitegat. Een volgende mijlpaal; en we hebben ook al een tijdje land in zicht; ik durf niet te vragen of dat Terschelling al is… We liggen in de clinch met wat boten, maar Marjolein stuurt ons er onverstoorbaar doorheen. Ze kondigt aan dat het smal gaat worden, en dat we moeten melden als we grond onder de riemen voelen. Die melding komt snel, aan beide zijden grond!! Inmiddels kan bakboord amper nog roeien omdat een andere sloep zich langszij heeft gelegd alsof het koningsdag in Amsterdam is.

Dan is ook de gang er uit, nu zitten we echt aan de grond! Willem-Jan besluit dat het tijd is voor een strandwandeling, en gaat overboord om de sloep weer vlot te trekken. Om ons heen lopen ook allerlei boten vast, wij varen even, maar lopen dan opnieuw vast. We gaan dwars op het Schuitegat, ook Quirijn, Sjef en Bernard gaan nu uit de boot, en trekken ‘em weer vlot.

We vinden dieper water, en door alle adrenaline spuiten we vooruit. Marjolein meldt dat het nog maar een uur roeien is, dus alles kan er eruit. Helaas zijn de prostaatproblemen op bankje 4 nog niet voorbij, inmiddels is ook de doft maat aangestoken. Maar nadat de blaasretentie is opgeheven, wordt er weer volle bak geroeid. Het havenhoofd van West-Terschelling komt in zicht; Frank komt langszij en meldt dat we helemaal kapot kunnen. Dat doen we dan ook, het havenhoofd staat vol, we laten ons van onze best kant zien. Nog aardig gelijk leggen we de laatste paar honderd meter af.

Ontlading, we zijn er stil van. Het bier gaat open, de verkrampte handen passen precies om een bierblik, toch handig. Gevoelens van voldoening en trots overheersen. Dat is dus dat HT gevoel. Daar heb je nog een weekend feesttent voor nodig om van bij te komen. Het bleef nog lang onrustig en gezellig in West-Terschelling, en op de app…

Uiteindelijk zijn we in 4uur 16minuten en 19seconden de 34 kilometer van Harlingen naar Terschelling geroeid, met een gemiddeld vermogen van 29Watt, goed voor de plek 103.

Met dank aan een geweldige stuur en trouwe support! Zondag zijn nog heerlijk terug gezeild met het volgschip, terwijl Marije alweer in alle vroegte vertrokken was voor een lange sleep terug naar Amsterdam.